ويولن از بدو ورود به كشور نوازندگان بسياري را به خود ديده و توسط دستان هنرمندشان به زيبايي نوازش شده است كه هر كدام از آنان در احيا و جايگاه اين ساز نقش ستودني اي دارند.

در اين ميان مي توان از استاد مجيد وفا دار نام برد كه به رغم دشواري نواختن ويولن، مشكلات اجتماعي و مخالفت هاي شديد خانواده، موفقيت هاي چشمگيري در اين عرصه كسب كرد و به جرات مي توان گفت كه نمي توانيم دوستدار موسيقي ايراني باشيم و از آثار او صرفنظر كنيم.

يكصد و یازده سال پيش در چهارم بهمن فرزندي از يك خانواده اهل علم و فرهنگ در تهران متولد شد كه نام او را مجيد گذاشتند. پدرش ميرزا محمد خان وفادار سال ها در مدارس تهران به تدريس ادبيات فارسي اشتغال داشت و به دليل آشنايي با زبان انگليسي به مديريت كتابخانه مدرسه آمريكايي در خيابان قوام السلطنه تهران منصوب شد.

اين مدرسه از مدارس معتبر تهران بود و بزرگاني همچون پروين اعتصامي، ابوالحسن صبا، عبدالحسين صبا و روح الله خالقي در آن تحصیل میکردند.

ميرزا محمد خان پدر مجيد و حميد در عين داشتن مطالعات فراوان و آشنايي با مقوله فرهنگ و ادب، به موسيقي نيز علاقه داشت و منزلش محل آمد و شد هنرمندان بزرگ كشور بود.

پدر به رغم دلبستگي به اين هنر، با نوازنده شدن فرزندانش بجد مخالفت مي كرد. مجيد كوچك كه در همان مدرسه مشغول به تحصيل بود، تا پيش از دوره متوسطه تمايلي به موسيقي نشان نداد اما از آن پس با ديدن پيانو در مدرسه به آن علاقه مند شد و موضوع را با پدر در ميان گذاشت ولي با مخالفت شديد او مواجه شد.

مجيد براي جلب رضايتش دست به اعتصاب غذا زد و بيمار شد و بدين وسيله توانست موافقت پدر را جلب كند اما پس از اينكه متوجه شد كه به لحاظ جسمي براي نواختن اين ساز هنوز كوچك است به ويولن روي آورد.

مجيد به رغم شماتت پدر و نصايح ديگران نواختن اين ساز را نزد حسين خان اسماعيل زاده آغاز كرد و پس از مدتي به نزد رضا محجوبي كه از بهترين شاگردان اسماعيل زاده و از مشهورترين نوازندگان ويولن بود رفت. پيشرفت وفادار به حدي بود كه به عنوان خليفه كلاس رضا محجوبي منصوب شد.

كلاس محجوبي در سال 1304 به دليل مشكلات روحي و رواني وي تعطيل شد. وفادار نيز به ناچار به كلاس علي اكبر شهنازي رفت تا رديف ميرزا حسينقلي خان را از وي بياموزد، بدين صورت كه شهنازي گوشه ها را با تار مي نواخت و وي با ويولن همان گوشه را به صورت سينه به سينه تكرار مي كرد.

وفادار پس از دو سال نت را نزد يكي از شاگردان مدرسۀ آمريكايي ها به نام آلبريك و بعد از آن نزد ابوالحسن صبا كه در آن زمان دانش آموز همان مدرسه بود آموخت. وي نخستين برنامه اش را در سال 1306 اجرا كرد. در اين هنگام كار ضبط صفحات ايراني آغاز شده بود و هنرمنداني چون حبيب سماعي، قمرالملوك وزيري، مرتضي ني داوود، علي اكبر شهنازي، موسي معروفي، مرتضي محجوبي، رضاقلي ميرزا ظلي و… به ضبط آثار شان پرداختند. كمپاني پليفون و چندين كمپاني ديگر به خاطر ضبط صفحات متعدد از صداي قمرالملوك وزيري، تجهيزات خود را به تهران آوردند و بدين ترتيب ديگر هنرمندان براي پركردن صفحه مجبور نبودند به كشورهاي ديگر سفر كنند.

در همين سال علي اكبر شهنازي سرودي با شعر شمس ملك آرا با ريتم دو چهارم ساخت و اين سرود در اركستري مركب از شهنازي، ابراهيم منصوري، حسين استوار و صداي مجيد وفادار در قالب صفحه منتشر شد اما به دليل واكنش شديد پدر ديگر به خوانندگي ادامه نداد.

در دهه 1320نوع جديدي از موسيقي در ايران رواج يافت. روح الله خالقي اقدام به تاسيس انجمن موسيقي ملي كرد و كلاس هايي براي تدريس در آن در نظر گرفت كه اغلب نوازندگان مشهور در آن به تدريس اين هنر مي پرداختند و كنسرت هاي متعددي برگزار مي كردند.

وفادار كه زير نظر خالقي تئوري موسيقي را مي آموخت وارد اين انجمن شد و در يكي از كنسرت ها سلوي ويولن اجرا كرد. كلنل وزيري از شيوۀ نوازندگي وي خوشش آمد و پس از پايان كنسرت او را تشويق كرد.

پس از تاسيس راديو در سال 1319وفادار هرازگاهي با آن اداره همكاري مي كرد و به همراه مهدي غياثي نوازنده تمبك، ويولن مي نواخت. وي از آن پس با هنرمنداني همچون حسين قوامي (فاخته اي)، مرتضي محجوبي، اسماعيل نواب صفا و همچنين برادرش حميد كه اهل موسيقي و نوازنده سنتور بود به همكاري مي پرداخت ..

فعاليت وفادار بيشتر نوازندگي و آهنگسازي بود و مدتي نيز رهبري يكي از اركسترهاي راديو را به عهده داشت.

وي در طول عمر هنري خود آهنگ هاي بسياري ساخت كه از آن جمله مي توان به ‘شب جدايي’، ‘گل اومد بهار اومد’، ‘يار نازنين’، ‘عشق تو’، ‘گلنار’، ‘منتظرت بودم’، ‘صبا به يار عزيز’، ‘گل سفيد’، ‘ساقي امشب ما را ديوانه كردي’، ‘آمدم آمدم’، ‘مراببوس’، ‘جام طلا’، ‘عاشقم من’، ‘به سوي تو’، ‘شب جدايي’، ‘زهره’، ‘شبهاي تهران’، ‘شمع شبانه’ و…. اشاره كرد.

استاد مجيد وفادار در اسفند ماه 1357 خورشيدي در 66سالگي در گذشت و در بهشت زهراي تهران آرام گرفت.