عباس صفاری در سال ۱۳۳۰ در یزد زاده شد و در تهران پرورش یافت. او سربازی را در بلوچستان گذراند ، پس از سربازی به استخدام بهداری اداره راه درآمد و در مناطق دور افتاده‌ای مانند دشت مغان و بندر جاسک به کار پرداخت.

صفاری وقتی حس کرد که از کار در روستاهای دورافتاده و جاده‌های پرت، رضایت خاطر لازم را به دست آورده است، از کار در بهداری استعفا داد و در تابستان ۱۳۷۶ برای ادامۀ تحصیل، رهسپار امریکا شد.

عباس صفاری در رشته هنرهای تجسمی دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، لانگ بیچ تحصیل کرد، اما پیش از گرفتن مدرک، ترک تحصیل کرد و به کار آزاد روی آورد. کارنامه ادبی-هنری او با شعر و ترانه آغاز و سر از طراحی و نقاشی درآورد.

عباس صفاری کار خود را با ساخت ترانه‌هایی برای فرهاد مهراد، گیتی پاشایی، سلی، نلی و دیگر خوانندگان پاپ آغاز کرد. پرآوازه‌ترین آن‌ها ترانه اسیر شب بود که با صدای فرهاد مهراد و آهنگسازی محمد اوشال منتشر شده‌است.

نخستین مجموعه شعر او با نام در ملتقای دست و سیب در سال ۱۹۹۲ در کالیفرنیا چاپ شد که جایزه ادبی باران را برای بهترین مجموعه شعر چاپ خارج از کشور در آن سال به خود اختصاص داد. او پس از انتشار کتاب‌های شعر خود، تلاش کرد بیشتر به ایران سفر کند.

سومین مجموعه شعرش را با نام دوربین قدیمی و اشعار دیگر در تهران منتشر کرد و همان سال جایزه شعر امروز ایران (کارنامه) به آن تعلق گرفت.

پس از موفقیت دوربین قدیمی، به توصیه مجید روشنگر همکاری را با انتشارات مروارید آغاز کرد که حاصل آن پنج مجموعه شعر و سه کتاب برگردان شعر بود. دفتر کبریت خیس یکی از همین دفاتر است.

شعرهای عباس صفاری به چندین زبان از جمله انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیائی، عربی و کردی برگردان شده‌اند. مجله فرانسوی زبان تهران ریویو در یکی از شماره‌های خود در بخش ادبیات به معرفی و برگردان اشعار او پرداخته ‌است. شعر بلندی نیز به نام هبوط یا (حکایت ما) دارد که برگردان انگلیسی آن چندین سال در کتاب درسی رشته ادبیات دانشگاه ها در آمریکا بوده‌است.

دفترهای شعر او به ترتیب سال انتشار: در ملتقای دست و سیب، تاریک روشنایی حضور، دوربین قدیمی و اشعار دیگر، کبریت خیس، خنده در برف و مثل جوهر در آب.

صفاری دستی هم در ترجمه‌ی شعر داشت، از جمله کتاب هایی که به قلم او ترجمه شده اند: عاشقانه های مصر باستان، کلاغنامه، ماه و تنهایی عاشقان و کوچه های فانوس ها می باشد.

او همچنین به ساختن چوب‌نگاره و چاپ دستی آن با پرس‌های ساخت دست  نیز می‌پرداخت .

در نهایت عباس صفاری در پی ابتلا به کرونا و در سن ۶۹سالگی در سال 1399 در کالیفرنیا درگذشت.