محمد نوری  که نام اصلی اش در شناسنامه محمد هدایت نوری می باشد در دیماه سال 1308 در شهر رشت به دنیا آمد.

او از جمله محبوب‌ترین خوانندگان و موسیقیدانان ایرانی به شمار می‌آید که طرفداران موسیقی او را با آهنگ «جان مریم» و «ایران ایران» به یاد می‌آورند.

او علاوه بر فعالیت در عرصه موسیقی ، چند کتاب را هم ترجمه کرد که از جمله رمان «درخت شیطان» نوشته ایرزی کازنیسکی است.

محمد نوری از خوانندگان مطرح و پرمخاطب موسیقی کلاسیک، آوازخوانی را نزد باغچه‌بان و فاخره صبا و تئوری موسیقی را نزد سیروس شهردار و فریدون فرزانه، اساتید هنرستان عالی موسیقی، فراگرفت. وی شیوهٔ آواز خود را متأثر از بافت و غنای زخمه‌ایِ اساتیدی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی و محمد سریر می‌داند. او رفته رفته به شیوه منحصر به فرد خود دست یافت.  شیوه ای که به سختی می توان آن را در زیر شاخه ای از شاخه هایی چون پاپ، کلاسیک و… گنجاند.

محمد نوری زمانی که در جوانی یا نوجوانی شروع به خواندن کرده بود، با توجه به علاقه‌اش به زبان انگلیسی با فرهنگ غرب آشنایی داشت و گاهی حتی قطعات خارجی را با ترجمه اجرا می‌کرد. زمانی که به هنرستان موسیقی رفت در حوزه آواز باتوجه به قوانین موسیقی غرب خواند. او باید آن قواعد را به نوعی با قواعد موسیقی ایرانی همگام می‌کرد و این کار را هم کرد.او فردی بود که تکنیک‌های آوازی را در حوزه فولکلور یاد گرفته بود و اگر خارجی هم می‌خواند به این امر توجه می‌کرد اما در حال حاضر کم‌تر پیش می‌آید، شخصی به این قواعد توجه کند. در سال های گذشته چهارشنبه‌ها در رادیو حتما اثری از او پخش می‌شد، خیلی‌ها به کار او علاقه داشتند و کارهایش کیفی بود. اواخر دهه ۳۰ خواننده‌هایی آمدند که مردمی‌تر می‌خواندند و او تا چند سال پای خود را عقب کشید.

استاد نوری در گفت وگویی درباره‌ راز ماندگاریش گفته بود: «من هرگز خود را در اوج ندیده‌ام. با زیربنایی سست هم می توان به اوج رفت، اما ماندن در قله، کار هر کس نیست، کار ما هم نیست، آن که به سرعت اوج می گیرد، با همان سرعت سقوط می‌کند. رمز ماندگاری در همین است که طوری باید به اوج رفت که بی‌برگشت باشد.

نوری از معدود خوانندگان موسیقی در دهه ۴۰ بود که تسلط کامل به زبان انگلیسی داشت. او در کنار تحصیل در رشته ادبیات زبان انگلیسی و رشته نمایش، آواز ایرانی را نزد اسماعیل مهرتاش آموخت. بعد از آن نزد اساتید هنرستان عالی موسیقی سیروس شهردار، فریدون فرزانه و مصطفی پورتراب رفت و از آنها تئوری موسیقی، سلفژ و نوازندگی پیانو را فراگرفت.

محمد نوری فارغ‌التحصیل هنرستان تئاتر، زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران و مبانی تئاتر از دانشکدهٔ علوم اجتماعی بود. او پس از انقلاب و پس از مدتی سکوت، فعالیت هنری خود را با آلبوم در شب سرد زمستانی همراه با فریبرز لاچینی و احمدرضا احمدی در ۱۳۶۸ خورشیدی از سر گرفت و این همکاری بعدها با آلبوم آوازهای سرزمین خورشید ادامه یافت.

استاد محمد نوری برنده جایزه خورشید طلایی (50 سال صدای متفاوت و ماندگار) در سال 1378 از جشنواره مهر ، و دارای مدرک درجه یک هنری از شورای عالی ارزیابی کشور و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود، او همچنین در سال ۱۳۸۵ خورشیدی  از طرف سازمان صدا و سیما به عنوان چهره ماندگار موسیقی انتخاب و معرفی شد.

محمد نوری طی پنج دهه بیش از سیصد قطعه آوازی اجرا کرد، او در سال های پایانی عمر چند اجرا به نفع بیماران خاص داشت و همچنین ترانه های زیادی با تم میهنی اجرا کرده است.

نوری موسیقی را زبانی جهانی و از آنِ همه اقوام و ملت های روی زمین می دانست و از همین رو به اقتباس و الهام از هنر کلاسیک غرب معتقد بود.

استاد محمد نوری در نهایت در مرداد ماه سال 1389 پس از سال‌ها مبارزه با بیماری سرطان و وخامت وضعیت جسمانی در بیمارستان جم در تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.