سید علی موٌید ثابتی در سال ۱۲۸۱ در مشهد چشم به جهان گشود.
پدرش از اعراب طایفه آل‌ثابت و از بزرگان بین‌النهرین بود که به ایران مهاجرت کرد و از طرف ناصرالدین شاه قاجار نایب التولیه آستان قدس رضوی شد. خودش در زادگاهش مشهد تحصیل کرد و از جوانی اشعاری می‌سرود. بیشتر قصیده و غزل می‌گفت و در غزل از سبک شعرای عراقی و در قصیده از شیوه سخنوران ترکستانی پیروی می‌کرد. اشعارش در اغلب جراید و مجلات به چاپ می‌رسید. علاوه بر آن نثری شیوا نیز داشت.

مؤید ثابتی در سال ۱۳۱۴ به نمایندگی مشهد در مجلس شورای ملی رسید (دوره دهم) و پنج دوره بر کرسی نمایندگی نشست. پس از او برادر بزرگترش مسعود نماینده مشهد شد. خودش نیز با گشایش مجلس سنا در سال ۱۳۲۸ نیز به سناتوری برگزیده شد و سه دوره نیز نماینده خراسان در این مجلس بود.

مؤید ثابتی مالک چندین پارچه ،آبادی در استان خراسان بود. در مشهد دست به کارهای تولیدی هم زد و چند کارخانه قند دائر کرد که سهام عمده آن‌ها به او تعلق داشت.
وی در اواخر عمر به کار کشاورزی روی آورد. بخشی از دیوانش در ۱۳۴۵ در تهران نشر یافته است.
نهایتا در سال ۱۳۷۹ در تهران جان به جان آفرین تسلیم کرد.