پرویز مقصدی در روز چهاردهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۱۷ به دنیا آمد. او آهنگساز، موسیقی‌دان و تنظیم‌کننده بود و بسیاری از قطعات مشهوری که شنیده اید از ساخته های او می باشد.

عطاءالله خرم، سورن و مقصدی به‌همراه واروژان از کسانی بودند که موسیقی پاپ را وارد ایران کردند.

بسیاری از خوانندگان کارشان را با مقصدی آغاز نموده‌اند. گوگوش نخستین آهنگ اختصاصی‌اش را در سال ۱۳۴۷ به نام قصه وفا منتشر کرد، داریوش نیز با آهنگ به من نگو دوست دارم در تابستان سال ۱۳۵۰ معروف شد. اونیک (می‌تونی مشت منو وا بکنی، ۱۳۵۰)، مرتضی با (عشق زودگذر، ۱۳۵۱)، لیلا فروهر با (فریاد یک درد، ۱۳۵۱)، مرجان با (دودونه، ۱۳۵۶)، احمدرضا نبی‌زاده با (آمون از دل مو، ۱۳۵۶) با او کارشان را آغاز نمودند.

پرویز مقصدی فعالیت هنری‌اش را از سال ۱۳۴۶ آغاز نمود .

مقصدی در دهه ۱۳۵۰ با تأسیس دفتری هنری در تهران، به خدمت به کارورزان جوان پرداخت. وی با تأسیس گروه موسیقی شش و هشت، هدف پرورش و معرفی استعدادهای جوان موسیقی پاپ ایران را دنبال می‌نمود. افراد این گروه عبارت بودند از اونیک، ماسیس، داریوش، ناصر، کیوان، افشین، نلی، ویلسون و دینامیک.

پرویز مقصدی پس از خروج از کشور در سال ۱۳۵۶ دیگر در هیچ فعالیت هنری ای شرکت نکرد.

برخی از ترانه هایی که پیش از این توسط پرویز مقصدی آهنگسازی شده بود بعدها به شکلی دیگر منتشر شده از جمله : ترانه وای که دلم با آهنگسازی پرویز مقصدی که با صدای احمدرضا نبی‌زاده پیش از انقلاب ۱۳۵۷ غیررسمی و بدون ضبط استودیو منتشر شده‌بود، پس از انقلاب شعر این آهنگ به نام ماهی دلتنگ ترانهٔ اردلان سرفراز تغییر کرد تا اینکه توسط حمیدرضا حامی در سال ۱۳۸۶ در آلبوم فقط نگاه می‌کنم با تنظیمی مجدد منتشر شد.

هم چنین ، ترانه ستاره که توسط بتی قبل از انقلاب اجرا شده بود توسط شهرام صولتی با تنظیم فرخ آهی بازخوانی شد.

وی نهایتا در ۲ روز فروردین ۱۳۸۸ در سن ۷۰ سالگی بر اثر سرطان ریه در دنور کلرادو درگذشت.