جهانگیر مراد ، نوازنده تار و ویولن، از اشراف و نوه حسام السلطنه فاتح هرات فرزندِ فتحعلی شاه و پدرش ابونصر میرزای حسام السلطنه از خانواده ای اهل هنر بود. او در سال 1260 دیده به جهان گشود.

در کودکی نواختن تار را آغاز کرد ، پس از شنیدن ویولن تقی دانشور (علم السلطان) به شاگردی او درآمد و به فراگیری ردیف های موسیقی ایرانی پرداخت، زمانی که ویولن می نواخت در طهران فقط دو سه نفر به نواختن این ساز آشنا بودند.

او از بهترین نوازندگان عصر خود بود. به نواختن پیانو، سه تار و عود نیز آشنا بود و از هنرمندانی است که برای برنامه گلها آهنگ ساخته است.

او با خوانندگان و نوازندگان مشهور عصر خود نشست و برخاست داشت، طوری که یکی از مشوقان طاهرزاده در پیشرفت هنرش بود، با ملک الشعراء دوست بود ، با اشعار او چند تصنیف ساخت و به درویش خان و میرزا غلامرضا علاقه خاصی داشت.

معلومات موسیقی را از طریق معاشرت دائم با موسیقی‌دانان ممتازی کسب کرد که در محافل اعیان دربار قاجار رفت‌ و آمد داشتند. او از اولین کسانی بود که، بعد از انقلاب مشروطیت آهنگ‌هایی مستقل از ردیف، در فرم ترانه و تصنیف ساخت. آثار او را قوامی و محمدرضا شجریان بازخوانی کرده‌اند.

از آثار او می توان تصنیف دشتی (ای پری رو، پری رو ، به یاران نظر کن)، تصنیف ابوعطا (ای کبوتر از آشیان کرانه کردی) و تصنیف شوشتری (باد صبا بر گل گذر کن) که بعدها با صدای سیمین غانم از رادیو شنیده می شد، را نام برد.

جهانگیر مراد نهایتا در سال ۱۳۴۰ درگذشت.