زندگینامه بزرگ لشگری

بزرگ لشگری در خانواده ای متولد شد که همگی هنرمند و اهل موسیقی بودند. او پس از اتمام تحصیلات دوره ابتدایی یادگیری موسیقی را آغاز کرد. او در سن ۱۵ سالگی نواختن ویولون را به کمک مادرش و آموزش های او آغاز نمود. مدتی پس از آن زیر نظر حسن بهاری(دایی و رهبر ارکستر ناصرالدین شاه) و علی اصغر بهاری(پسرخاله) به نواختن ساز کمانچه روی آورد. او در سن ۱۷ سالگی برای آموختن موسیقی به نزد استاد ابوالحسن صبا رفت. دیگر استادان بنامی که زیر دست آن ها به آموختن موسیقی مشغول بود ملیک آبراهامیان و روح الله خالقی بودند. او برای فراگیری بهتر موسیقی در ارکستر افرادی چون مهدی خالدی، ابراهیم منصوری، حسین یاحقی و روبن گریگوریان شرکت می کرد.

همکاری با رادیو ایران

بزرگ لشگری در سال ۱۳۲۳ در یکی از امتحانات استاد روح الله خالقی قبول شد و در سال ۱۳۲۴ به عنوان سولیست ویولون در رادیو ایران مشغول به کار شد. دوره فعالیت او در رادیو را می توان به سه بخش تقسیم کرد. در بخش اول و بین سال های ۱۳۲۳ تا ۱۳۲۹ در رادیو با مرتضی محجوبی همکاری داشت. در دوره دوم فعالیت های موسیقایی با بانو دلکش(عصمت باقرپور بابلی) را آغاز نمود. از آنجا که در آن سال ها لوازم مناسبی برای ضبط موسیقی فراهم نبود چیزی از آن دوران باقی نمانده است.

در دوره سوم با هنرمندانی چون داوود پیرنیا و ترانه سرایانی همچون بیژن ترقی، رحیم معینی و ایرج جنتی عطایی همکاری داشت. همچنشن ایشان با خوانندگی همچون الهه، مرضیه، یاسمین توانست قطعات موسیقی بسیاری را در آن سال ها ارائه دهد. استاد لشگری نزدیک به ۴۱ سال در رادیو و تلویزیون فعالیت داشت و تا پایان کار در این دو مرکز مسئول تهیه آهنگ های اصیل ایرانی بود.

همکاری با هنرمندان و خوانندگان

استاد لشگری در سال ۱۳۳۲ بنا به دلایلی مجبور شد همکاری با دلکش را قطع کند و در کنار جواد لشگری ارکستر را به مدت دو ماه به عهده گرفتند و در این مدت اولین ترانه خود به نام نازنین یار من از رهی معیری را ساخت. همان سال با بازسازی آهنگ های قدیمی همچون در فکر تو بودم، صورتگر نقاش چین و ده ها ترانه دیگر رهبری ارکستر گروه مریضه را به عهده گرفت و همکاری با او را آغاز نمود. بین سال های ۱۳۳۶ تا ۱۳۴۰ همکاری های گسترده ای با یاسمین و مرضیه داشت. از نظر استاد لشگری بهترین ترانه هایی که در آن سال ها با خوانندگان آن زمان اجرا کرد، ترانه دریغا دریغا و صدایم کن با صدای گلپا، مناجات با صدای الهه، مگه نبود و نم نم بارون با صدای فرشته، طوفان با صدای مرضیه، صحرا نشین و آبشار با صدای یاسمین بودند.

برجسته‌ترین کارهای استاد لشگری

از نظر استاد لشگری بهترین ترانه هایی که در آن سال ها با خوانندگان آن زمان اجرا کرد، ترانه دریغا دریغا و صدایم کن با صدای گلپا، مناجات با صدای الهه، مگه نبود و نم نم بارون با صدای فرشته، طوفان با صدای مرضیه، صحرا نشین و آبشار با صدای یاسمین بودند.

اجرای موسیقی در کشورهای دیگر

او در سال ۱۳۲۹ زمانی که در راه آهن کارمند بود تصمیم گرفت ارکستری راه بیندازد و موسیقی ایرانی را به جهان معرفی کند و در این راه سفر خود را از استانبول ترکیه و هامبورگ آلمان آغاز نمود. سفرهای بعدی او در سال ۱۳۵۰ شکل گرفتند و با داشتن مسئولیت انتخاب هنرمندان و نوازندگان و اعزام آن ها به کشورهای دیگر، خود نیز مسئولیت یک گروه موسیقی را نیز به عهده داشت. در همین سال و به مناسبت عید نوروز، هنرمندان ایرانی در کشورهای مختلف و در سفارت ایران در آن کشورها بخشی از موسیقی ایرانی را برای مردم کشورهای دیگر اجرا کردند. برخی از اجراها در آمریکا با مخالفت دانشجویان ایرانی که مخالف رژیم شاه بودند مواجه شدند.

فروش پیانو یاماها

بزرگ لشگری در سال ۱۳۶۹ دست از ساخت موسیقی برداشت و پس از آن او را با یکی از بزرگ ترین فروشگاه های پیانو تهران(یاماها) می شناسند. او در سال 1370 بازرگانی لشکری را تاسیس نمود .در سال 1379 نام بازرگانی لشکری به شرکت آرشه جام جام تغییر یافت. نام آرشه از ویولن استاد لشگری گرفته شده است و نام جام جام از اولین فروشگاه این شرکت که رو به روی جام جام قرار داشت، گرفته شده است.

در سال ۱۳۹۳ برای قدردانی از زحمات او مراسی در موزه موسیقی ایران ترتیب داده شد که در همین مراسم ویولونی که بسیاری از قطعات خود را با آن نواخته بود به موزه اهدا کرد. او پس از تحمل مدت طولانی بیماری و به علت کهولت سن در ۲۱ فروردین ۱۳۹۷ و در ۹۴ سالگی از دنیا رفت. 1370بازرگانی لشکری 1379شرک ارشه جام جام دلیل انتخاب ساز ویلون بود که ارشه از ساز ویلون اقای لشگری و جام و جام به خاطر اینکه اولین فروشگاه در جام جام است.