کوروس سرهنگ‌ زاده در سال ۱۳۱۶ در پاریز سیرجان متولد شد. والدین و جد او اهل شهرستان بم بودند. وی در حال حاضر در کرج زندگی می‌کند.

او تحصیلات ابتدایی خود را در سیرجان و بم به پایان برده و برای ادامه تحصیل به کرمان آمد. دبیرستان را در کرمان شروع کرد و زمانى که به تهران رفت، در تهران به اتمام رسانید. در تهران، وارد کار مطبوعات شد و سردبیرى کیهان کودکان به وى محول شد. پس از هشت سال، وارد کار دولتى شد ، در اداره آمار عمومى مشغول انجام وظیفه گردید و آخرین پست وى، مدیر کل تدارکات سازمان نقشه‌بردارى کشور بود.

او کار خود را در اوایل دهه ۱۳۴۰ شروع کرد ، و با بازخوانی ترانه های همشهری خود زنده یاد داریوش رفیعی و همچنین ادامه سبک رفیعی ، معروف شد از ترانه های معروف وی می توان به « به سوی تو » ، « آسمون » ، « شبگرد » ، « زنگ کاروان برای فیلم لیلی و مجنون» و … نام برد . که البته ترانه ” به سوی تو ” یک بازخوانی از کارهای رفیعی می باشدکه به دلیل اینکه ترانه داریوش رفیعی کمیاب است و این ترانه در دهه ۵۰ بر روی صفحه با صدای کوروس به بازار آمد اکثرآ این ترانه را با صدای کوروس سرهنگ زاده شنیده اند.

 وی به مدت ۱۳ سال با حبیب‌االله بدیعی همکاری کرد و اشعاری از برخی از ترانه‌سرایان آن دوران مانند معینی کرمانشاهی، تورج نگهبان و ایرج نیری را اجرا کرد. او علاوه بر بدیعی، آهنگ‌هایی از مجید وفادار و منوچهر لشگری را نیز اجرا کرده است.

کورس سرهنگ‏ زاده بنا به تشویق همکاران مطبوعاتى خود به رادیو رفت و اولین آهنگى را که اجرا کرد، آهنگى بود به نام « غریبى » یا « شروه » که یک نوع دشتستانى بوده و در بسیارى از گوشه و کنار کشور معمول مى‏باشد . این آهنگ را که مایه‏ اى محلى کرمانى دارد ۶ ساله بود که یکبار در شهر کرمان و پس از آن در روى سن دانشکده کشاورزى کرج اجرا کرد . به هر حال پس از خواندن و اجراى این آهنگ بود که مدیران وقت رادیو از وى خواستند که همکارى خود را با این دستگاه ادامه دهد و چون سبک و سیاق خوانندگى وى بسیار شبیه به زنده یاد داریوش رفیعى بود ، معتقد بودند که نباید اجازه داد که این سبک از بین برود .

 از این به بعد همکارى وى با هنرمندانى مثل : عبداللَّه جهان‏پناه ، نصراللَّه زرین‏پنجه ، حیدر اسماعیلى و عباس خوشدل آغازشد . وى ضمن اجراى خوانندگى، ردیف‏ها وگوشه‏ های آوازی را نزد عبداللَّه‏ خان جهان‏ پناه و نصراللَّه‏ خان زرین‏ پنجه فرا گرفت . از دیگر آثار او تهیه و تنظیم چند آهنگ محلى و سپس شرکت در چند برنامه « گل‏هاى صحرائى » و آهنگ دیگرى به نام « افسانه زندگى » بود که اکثر این آهنگ های او از حبیب الله بدیعی آهنگساز و سلیست ارزشمند رادیو می باشد و اولین آهنگی که بدیعی برای کوروس ساخت در سال ۱۳۳۸ ″ شبگرد ” نام دارد .

 از دیگر آهنگ‏هاى موفق وى: « دل اى دل » بود که در نمایشنامه پرطرفدار ساخته بیژن مفید اجرا شد.

 « نه دیگه این دل واسه ما دل نمى‏شه » نیز یکی دیگر از تصنیف های معروف کورس است . کوروس سرهنگ‏ زاده آرزو دارد که این آهنگ‏ها،بازسازى شده و با ارکستر بزرگ اجرا شود، چون معتقد است که این تصنیفها از آثار خوب و با ارزش موسیقى سنتى ایران مى‏باشد.

 وى خواننده ‏اى با فرهنگ و دانش و در کار خوانندگى بسیار وسواسى است.به طوری که هر آهنگى را نمى‏ پسندد و سبک و سیاق خوانندگى خود را هم ردیف با منوچهر همایون‏ پور و داریوش رفیعى مى‏داند .

او به ترانه ‏سرایانى مثل : بیژن ترقى ، معینى کرمانشاهى ، عماد خراسانى و… عشق مى‏ ورزد ،  به خطاطى و نقاشى سخت علاقمند است و خود یکى از بزرگان این هنر والا به شمار می رود.

 آن چه درباره صدای کورس سرهنگ زاده گفتنی است سوز صدا و تحریر های درشت و خشک خاص صدای اوست که جلوه ای دیگر به کار او داده است . آثار دیگری از او به یادگار مانده مانند ” خاطرات ” “فال حافظ” ” یا علی ” ” دیدار ” و … که هر کدام جذابیت و زیبایی خاص خود را دارد.