مسعود حسنخانى در شهریور ماه سال 1317 در تهران متولد شد و یازده ساله بود كه عشق و علاقه‏ اى شدید به موسیقى در خود احساس كرد و چون از صدایى خوش برخوردار بود روزها در منزل براى خود مى‏ خواند، اهل خانواده كه علاقه‏ ى وى را به موسیقى و آواز در او مى‏بینند تصمیم مى‏گیرند كه وى را به كلاس موسیقى جهت یاد گرفتن بفرستند لذا روزى توسط برادرش به كلاس موسیقى راه پیدا مى‏ كند و در آن كلاس ثبت نام مى‏ كند، اما نه براى آواز بلكه جهت فراگیرى ویولن.

وى 12 ساله بود كه ویولن را به دست مى‏گیرد و پس از سه سال دوره مقدماتى ویولن را كه شامل نواختن كتابهاى هنرستان موسیقى ملى بود زیرنظر آقایان محلوجى و تاجبخش مى‏گذراند و براى گذراندن دوره‏ هاى بالاتر و استفاده از مكتب استادان دیگر به كلاس على تجویدى مى‏رود و مدت چهار سال از مكتب این استاد دلسوز و بزرگ بهره‏ ها مى‏گیرد، كمك هاى بى‏ دریغ و راهنمایى‏ هاى بى‏ شائبه تجویدى موجب پیشرفت هرچه بیشتر وى در امر آموختن ویولن مى‏شود و حسنخانى با احترام فراوان از این استاد یاد مى‏كند.

او در كلاس تجویدى علاوه بر فراگیرى و نواختن ردیف هاى شادروان صبا، قسمتى از ردیف هاى تجویدى را نواخته و بنا به توصیه ‏ى ایشان براى قدرت آرشه‏ كشى و استحكام انگشتان مدتى نیز از اتودها و گام های موسیقى غربى استفاده مى‏ كند و از فراگیرى علمى موسیقى هم غفلت نمى‏ ورزد.

حسنخانى در سال 1336 به عنوان معلم موسیقى در كلاس آقایان لشگرى و امیر ناصر افتتاح مشغول تدریس مى‏ شود و در همین زمان افتخار همكارى با اركستر بزرگ پنجاه نفرى استاد صبا كه رهبرى آن با حسین دهلوى بود را پیدا مى‏ كند و پس از چندى براى بالا بردن اطلاعات موسیقى خود در كلاس تكمیلى ویولن هنرآموزان موسیقى كه از طرف اداره ‏ى هنرهاى زیباى كشور تشكیل شده بود شركت مى‏ كند و مدتى نیز از مكتب استاد صبا در رشته ویولن و فروتن‏ راد در قسمت تئورى موسیقى استفاده مى‏ نماید.

وى در سال 1337 براى همكارى به رادیو دعوت مى‏ شود و رسماً به عنوان نوازنده در اركستر گلها و اركستر شماره 2 شركت مى‏ نماید و پس از ادغام رادیو و تلویزیون همكاری اش توأم با این دو سازمان آغاز و مدت بیست سال ادامه مى‏ یابد. حسنخانى چون به رشته تكنوازى ویولن بسیار علاقه مند بوده است، بیشتر كار خود را صرف تمرین در این رشته نموده و به همین جهت بعد از چند سلیست بزرگ رادیو مى‏شود به وى امیدوار بود زیرا علاوه بر پنجه‏ ى گرم و شیرینى كه دارد از قدرت آرشه‏ كشى خوبى نیز برخوردار مى‏ باشد و تكنوازى وى شور و حالى دارد كه انسان را هنگام گوش دادن به آن، از دنیاى مادیات و خاكى بیرون و بیخود مى‏سازد.

حسنخانى ، به واسطه‏ ى مشغله‏ ى فراوان در كارهاى هنرى، كمتر فرصت یافت تا بتواند ذوق و علاقه ‏ى خود را در رشته آهنگسازى مورد آزمایش قرار دهد و به همین سبب كمتر آهنگ ساخت ولى چون همیشه در صدد فراگیرى بود و همیشه خود را نیازمند آموختن مسائل تازه در علم موسیقى مى‏دید، در كلاس آهنگسازان رادیو كه زیر نظر روح‏ اللَّه خالقى و ضیاء مختارى اداره مى‏شد شركت مى‏ كند و پس از چندى شروع به آهنگسازى مى‏ كند و حدود بیست آهنگ مى‏ سازد كه اكثر آن ها ضبط و پخش مى‏ گردد و قطعه‏ ى زیبایى در دستگاه «سه‏ گاه» چهار مضراب مى‏ سازد كه به وسیله‏ ى خودش اجرا و نواخته مى‏ شود كه مورد توجه قرار مى‏ گیرد و قطعه ‏اى است زیبا و در خور توجه، مسعود حسنخانى، علاوه بر ساز تخصصى‏ اش ویولن، با سازهاى دیگرى مثل: «سه ‏تار» و «كمانچه» نیز آشنایى كامل دارد و یكى از كارهاى خوب و برجسته‏ ى وى همكارى در اركستر گروه مفتاح بود كه كار این اركستر ضبط آهنگ هاى اصیل و سنتى ایران بود و وى پس از چند سال همكارى با این اركستر بنا به پیشنهاد آقایان مهدى مفتاح و مهندس همایون خرم رهبرى این اركستر را عهده ‏دار مى‏ گردد. حسنخانى مى‏گوید: «پس از مدت 38 سال آشنایى با موسیقى ایران، حتى هنوز خود را قطره‏ اى از اقیانوس بیكران و بى‏ انتهاى این هنر نمى‏دانم و اگر پیشرفتى داشته‏ ام آن را مدیون بزرگان و پیش‏كسوتان این هنر ظریف و احساسى مى‏ دانم و به همه‏ ى آنان ارج مى‏گذارم و مشتاقانه همواره كوشش مى‏كنم تا از مكتبشان استفاده ببرم.

از آلبوم‌هایی که مسعود حسنخانی به عنوان نوازنده‌ی ویولن در تولیدشان شرکت داشته به چرا عاشق نباشم (به خوانندگی اکبر گلپایگانی) و عطر گیسو (به خوانندگی امین‌الله رشیدی) می‌توان اشاره کرد.