حسین یاحقی در سال ۱۲۸۲ در تهران دیده به جهان گشود. یاحقی آهنگساز، نوازنده ویلن و کمانچه و رهبر ارکستر بود. کمتر کسی پیدا می شود که با موسیقی ایرانی آشنا باشد و خاندان یاحقی ها را نشناسد. تاثیر یاحقی ها به گونه ای است که اگر آنان را از موسیقی ایرانی حذف کنیم قطعاً بخش عمده ای از زیبایی این هنر کاسته می شود.

اسماعیل خان، بزرگ خانواده و در واقع اشاعه دهنده موسیقی در میان فرزندانش، مرد هنر دوستی بود که به موسیقی بیش از دیگرهنرها علاقه داشت وهمین علاقه موجب شد که دخترش فرخ لقا را به این رشته مشغول سازد. فرخ لقا به گفته ی بسیاری ،از نبوغ خاصی در موسیقی برخوردار بود. وی که صدای خوشی داشت کمانچه را نزد حسین خان اسماعیل زاده و سنتور را نزد حبیب سماعی فراگرفته بود. فرزند دیگر محمد اسماعیل، حسین بود که از کودکی آوایی خوش داشت. پیش از رسیدن به سن بلوغ، آهنگ‌های شبیه خوانی را نزد «میرزا حسین تعزیه‌گردان» فرا گرفت و چون با موسیقی آشنا شده بود نقش خود را بسیار خوب ایفا می‌کرد. حسین بنا به تشویق خواهر، راه وی را ادامه داد و پس از این که مدتی نزد فرخ لقا آموزش کمانچه را فرا گرفت ، نزد حسین خان اسماعیل زاده از نوازندگان به نام دوران قاجار، به تکمیل این ساز پرداخت.

پس از دو سال “ایرج میرزا” به منزل اسماعیل‌زاده آمد و استاد، شاگرد کوچکش را به وی معرفی کرد. ایرج میرزا که مردی با ذوق بود استعداد او را دریافت و وی را تشویق کرد. حسین یاحقی در شانزده سالگی نوای کمانچه ای شنیدنی داشت و کلاس هایی را برگزار میکرد. حسین یاحقی علاوه بر کمانچه به آموختن سازهای سه‌تار و ویلن پرداخت و در نهایت ویلن، ساز تخصصی وی شد. او در این ساز سبکی تازه برای موسیقی ایران به ارمغان آورد. وی در هنرستان هنرهای زیبا نیز به آموزش ویلن پرداخت اما هرگز کمانچه را کنار نگذاشت. آشنایی با ابوالحسن صبا موجب شد که یاحقی نت را بیاموزد و این امر منجر به پیشرفت بسیار زیاد او در آینده شد. استاد حسین یا حقی کلیه ردیف ها را که متکی به ردیف حسین خان اسماعیل زاده است به خط نت نوشته است.

یاحقی همه ی زندگی‌اش را با موسیقی گذراند. وی مردی فروتن و خوشرو و به دور از خودپسندی بود. او چون پدری مهربان زندگی اش را صرف تربیت شاگردانش نمود تا فرهنگ صوتی ایران زمین آسیب‌پذیر نواهای بیگانه نشود. حسین یاحقی در ششم آبان ۱۳۴۷ دیده از جهان فرو بست و در قبرستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.

شاگردان حسین یاحقی :

از شاگردان ممتاز وی” پرویز یاحقی” ( خواهرزاده اش) بود که در موسیقی ذوقی سرشار داشت. او ویلن را به سبک دایی اش شیرین و ممتاز می‌نواخت. درویش رضا منظمی نوازنده ی چیره دست کمانچه نیز از شاگردان وی می باشد.

آثار حسین یاحقی :

حسین یاحقی بیش از پانصد آهنگ و پیش‌درآمد و رنگ و ترانه ساخته که از بهترین آثار هنر موسیقی کلاسیک ایران بشمار می‌روند.