داریوش پیرنیاکان در فروردین ماه سال ۱۳۳۴ در شهر گرگر (هادی‌شهر) از توابع شهرستان جلفا در استان آذربایجان شرقی متولد شد. او آموختن تار را از ۱2 سالگی در شهر تبریز و نزد حسین موحدی و سپس نزد محمد حسن عذاری (از شاگردان علی اکبر خان شهنازی، علی نقی خان وزیری و درویش‌خان) آغاز کرد. پیرنیاکان از سال ۱۳۵۳، در رشتهٔ موسیقی دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد و همزمان فراگیری دوره عالی ردیف موسیقی ایرانی را زیر نظر علی‌اکبر خان شهنازی آغاز کرد. او در دانشکده هنرهای زیبا با داریوش صفوت آشنا شد و از طریق او به مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی راه یافت. در این مرکز با استادانی چون یوسف فروتن، سعید هرمزی و محمود کریمی آشنا شد و از آموزش‌های آنان بهره برد. پیرنیاکان، پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه تهران، همچنان تا سال ۱۳۶۷ در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به تدریس و کار با گروه‌های موسیقی ادامه داد.

داریوش پیرنیاکان، همکاری خود را با محمدرضا شجریان از سال ۱۳۵۸ آغاز کرد. حاصل این همکاری، کنسرت‌هایی در کشورهای آمریکا، کانادا، انگلستان، فرانسه، سوئیس، سوئد و نروژ و انتشار آلبوم‌های یاد ایام، پیام نسیم، سرو چمان، رسوای دل، آسمان عشق، بهاریه، آرام جان و طریق عشق بود.

او همچنین آلبوم «آسمان» را به همراهی آواز «حمید رضا نوربخش» و گروه «شهنازی» در کارنامه هنری خود دارد.

پیرنیاکان در سال ۱۳۸۰، گروه موسیقی شهنازی را بنیان گذاشت. او در همان سال نشان درجه یک هنری را از وزارت فرهنگ و ارشاد دریافت کرد. پیرنیاکان استاد دانشگاه تهران، عضو هیئت مدیره خانه موسیقی و سرپرست گروه شهنازی بوده و هم‌اینک در کانون فرهنگی عارف و آموزشگاه چاووش به تدریس تار و سه‌تار مشغول است.

از این هنرمند بیش از 16 آلبوم موسیقی و چهار مجموعه تصویری به بازار آمده است که هفت آلبوم با آواز محمد رضا شجریان همراه است. علاوه بر این آلبوم‌ها میتوان به تکنوازی تار در ماهور و سه گاه،(شور دشت با صدای صدیق تعریف)، سخن تازه با صدای شهرام ناظری و‌آلبوم آسمان با حمید رضا نوربخش اشاره کرد.

پیرنیاکان در نوازندگی تار از شیوه فاخر علی اکبر شهنازی بهره می‌جوید اما در نوانس، صدادهی و رنگ‌آمیزی صوتی به تجربیاتی نو دست یافته‌است. او همچنین نت نگاری ردیف آقا حسینقلی را به روایت علی‌اکبر شهنازی و ردیف دوره عالی علی اکبر خان شهنازی را مبتنی بر آموخته‌های مستقیم او انجام داده و مؤسسه فرهنگی هنری ماهور به چاپ رسانیده‌است. مجموعه قطعاتی از ساخته‌های پیرنیاکان نیز با نام جلوه یار و نازکای اندوه را همین مؤسسه منتشر کرده‌است.

او در تحقیق و پژوهش موسیقی نیز دست دارد و دو اثر مکتوب در این حوزه از او با عنوان ردیف موسیقی ایرانی معروف به میرزا عبدالله و جلوه یار به چاپ رسیده است. علاوه بر این داریوش پیرنیاکان در سخنرانی ها و سمینارهای متعدد داخلی و خارجی مقالات تخصصی ارائه کرده و شرکت داشته است.

او همچنین سمت ها  و مسئولیت های مختلف اداری نیز برعهده داشته است که عضویت در هیئت مدیره خانه موسیقی، عضویت در هیئت علمی دانشگاه تهران، عضویت در شورای تخصصی و مشاور موزه موسیقی  و داوری در جشنواره های مختلف فجر و موسیقی نواحی ایران و دبیری ششمین جشنواره موسیقی جوان از آن جمله است.

داریوش پیرنیاکان در راستای ثبت سازهای ایرانی در یونسکو تلاش های فراوانی داشته است ، او سرپرست تیم تهیه‌کننده و تدوین پرونده ثبت کمانچه در یونسکو بود و به همراه جمعی از پژوهشگران، پرونده کمانچه را در تاریخ ۲۱ آبان ۱۳۹۲ تکمیل کرد اما هنوز ثبت نهایی نشده‌است‌، همچنین او درحال تکمیل پرونده ثبت عود،سنتور و تار ایرانی است.