در طول سال های اخير به حق از اكثر هنرمندان پيش كسوت عرصه موسيقي در مطبوعات و رسانه هاي عمومي تقدير به عمل آمده است، ليكن استاد نيک رويان موسيقيداني كه شصت سال مداوم به كار تدريس و آهنگسازي اشتغال داشت به بوته فراموشي سپرده شد.
میخواهیم درباره ی استادی كه ۶۰ سال در اين سرزمين هنرپرور معلمي كرد و هرگز به اين شغل نگاه مادي نداشت و به دنبال كسب شهرت نبود صحبت کنیم. شاهد آن كه در حال حاضر به جز تعدادي از بزرگان عرصه موسيقي، 4 نسل بعد از انقلاب حتي اسم ايشان را از طريق مطبوعات هم نخوانده و از صدا و سيما نشنيده است. در طول ۶۰ سال، كلاس استاد نيک رويان به روي جواناني كه علاقه مند به موسيقي بودند و ليكن توانايي پرداخت شهريه نداشتند همواره با گشاده رويي و لبخند هميشگي استاد باز بود.
زيرا ايشان به استعداد و شكوفايي آن براي شاگردانش مي انديشيد نه مسائل مادی.
او از رهگذر اشتغال در امر موسيقي هرگز سرمايه اي به هم نزد. او معلمي موسيقيدان بود كه هرگز براي طبقه مرفه ننواخت، او فقط براي غارت شده ها نواخت و سرش را هرگز در مقابل كسي خم نكرد.
استاد نيک رويان در سال ۱۲۹۹ شمسي در خيابان ري در محله قديمي باغ حاج محمدحسن در خانواده ای اصيل با عقايد مذهبي پا به عرصه وجود نهاد. در دبستان سنايي و دبيرستان پهلوي كه هر دو در خيابان ري قرار داشت تحصيل نمود. در سال ۱۳۱۶ شمسي ديپلم گرفت.
سپس براي تحصيلات عاليه به هنرستان عالي موسيقي وارد شد و به دليل علاقه وافري كه از دوران طفوليت به ويلن داشت اين ساز تازه وارد به عرصه موسيقي سنتي را انتخاب نمود و پس از فراغت از هنرستان مدت شصت سال به تدريس ساز ويلن اشتغال داشت.
در اين مدت طولاني شاگردان بسيار ارزنده اي تربيت نمود كه عموماً از چهره هاي تاباني در عالم هنر شدند.
از ذكر اسامي آن عزيزان جهت جلوگيري از اطاله كلام پرهيز مي گردد. فرصت را مغتنم شمرده فقط يادي از شاگرد با استعدادش شادروان محمدشيرخدايي مي نماييم كه استاد ارتباطي تنگاتنگ با آن زنده ياد داشت. شيرخدايي در دهه ۳۰ علاوه برفعاليت در راديو، معلم سرود مدارس تهران نيز بود.
استاد نيک رويان هم در كنار تدريس و آهنگسازي در پنجاه سال پيش كه هنوز روش موسيقي ارف جهت كودكان شكل نگرفته بود با سبك خاص خودش موسيقي را در مقطع ابتدايي تدريس مي كرد كه تأليف چهار كتاب مقدماتي «آموزش نتهاي موسيقي مرحله ابتدايي» جهت كودكان و نوجوانان يادگار آن دوران است.
دومين تأليف سودمند ايشان كتاب «قواعد موسيقي و دستگاه هاي ايراني» است كه چند بار تجديد چاپ شده و هم اكنون ناياب است.
استاد از سال ۱۳۳۷ همكاري خود را با تلويزيون آغاز كرد و همين سال ها موفق به داير كردن آموزشگاه موسيقي نيكو در خيابان ري تهران گرديد.
در سال ۱۳۴۳ ايشان بعد از تعطيل كردن آموزشگاه نيكو موفق به داير كردن آموزشگاه ديگري پايين تر از ميدان شهدا(ژاله) به نام «آموزشگاه آزاد موسيقي آپادانانو» شد كه اين مركز فرهنگي هنري تا سال ۱۳۵۷ سرپا بود و نوازندگان و آهنگسازان جواني نظير نصرالله شيرين آبادي، علي سراجيان، جمال وفايي، ايرج طاهري و پرويز حاجيان هم در اداره كلاس ها استاد را ياري مي كردند.
مجموعه ثمرات پنجاه سال تدريس ويلن در ۸ جلد به نام «رديف هاي آوازي و آهنگ» توسط استاد از سال ها پیش به تدريج تدوين شد و در حال حاضر آماده چاپ است كه متأسفانه در قفسه هاي كتابخانه خاك مي خورد زيرا ايشان توان چاپ آن را ندارند.
متاسفانه هیچ اطلاعاتی راجع به استاد غلامحسین نیک رویان وجود ندارد و مطالب ذکر شده در سال 1383 گردآوری شده است.
با آرزوی سلامتی و بهروزی برای تمامی عاشقان و علاقه مندان به ایران و موسیقی ایرانی.