قاسم نیکپو در سال 1296 هجری شمسی در تهران به دنیا آمد او آهنگ‌ساز، رهبر ارکستر، نوازنده و مدرس ایرانی ویولن بود.

او از کودکی به واسطه‌ی برادرش، میرزا محمود خان که از شاگردان درویش‏ خان بوده، برای یادگیری موسیقی نزد آن استاد رفت. در سال 1309 در مدرسه‌ی موسیقى دولتی ثبت نام کرد و پس از 9 سال تحصیل در این مدرسه، در سال 1318 به عنوان مدرس موسیقی به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمد.

نیکپو پس از یک دوره‌ی یک ساله‌ی تدریس هنر در مدارس تنکابن، از سال 1320 به عنوان مدرس کلاس‏‌هاى اول، دوم و سوم هنرستان عالى موسیقى به کار مشغول شد. از فعالیت‌های نیکپو، بعد از این تاریخ به همکاری با ارکسترهای مختلف رادیو، چون ارکسترهاى گل‌ها و نکیسا (به عنوان نوازنده‌ی اول ویولن) و رهبری ارکسترهایی مثل ارکستر شماره‌ی یک، شماره‌ی دو، شماره‌ی سه و شماره‌ی شش، تأسیس کلاس موسیقی در سال 1320 که تا سال 1325 دایر بوده و ساخت بیش‌تر از صد و بیست آهنگ برای ارکسترهای مختلف رادیو و فرهنگ و هنر می‌توان اشاره کرد. او همچنین در اکثر فعالیت‌هاى هنرى انجمن موسیقى ملى که خودش هم از اعضاى مؤسس آن بوده، شرکت داشته است.

نیکپو طی سال‌های ابتدایی دهه‌ی 1320 مطالعاتی در ردیف‏‌هاى موسیقی میرزا عبداللَّه، اسماعیل‏ خان و درویش ‏خان داشته که حاصلش ردیفى از آوازهاى ایرانى است که براى ویولن تنظیم کرده است. از آثار نیکپو مى‌‏توان به دو کتاب در یک جلد به نام بیست و شش آهنگ چهارمضراب براى ویولن در دستگاه‌هاى مختلف نام برد.

در نهایت قاسم نیکپو در تاریخ 28 خرداد 1355 بر اثر سانحه‌ی اتومبیل درگذشت و در وادى‌‏السلام قم به خاک سپرده شد.