آقا علی اکبر خان فراهانی به «جناب میرزا» مشهور بود و یکی از برجسته ترین نوازندگان دربار ناصرالدین شاه محسوب می شد. خاندان وی به خاندان هنر معروف هستند ، چرا که بنیان گذاری و تکوین هفت دستگاه موسیقی ایرانی را منسوب به آنان می دانند. از دوران صفویه تا زمانی که آقا علی اکبر خان به دربار شاه راه یافت ، از دوران سیاه موسیقی سنتی ایران به حساب می آید، چرا که در این مدت کار علمی بروی موسیقی صورت نگرفت.
آقا علی اکبر خان فراهانی بعد از چند صد سال به روی موسیقی سنتی کار تئوری انجام داد. وی در هر دو زمینه آهنگسازی و نوازندگی سرآمد بود. به دلیل نغمات عالی و بی نظیرش در دربار شاه نیز شخصیت محبوبی به حساب می آمد ، به طوری که در سال 1273 قمری پرتره ای از وی رسم شد.
در تاریخ هیچ اطلاعاتی مبنی بر اینکه وی موسیقی را از کجا آموخته ، در دست نیست. از او در موزه مفاخر استان مرکزی یاد شده است. همچنین در سفرنامه “پولاک” و در کتاب ” سه سال در ایران ” نوشته ” دوبینو” از او به عنوان بهترین نوازنده یاد شده است.
آقا حسینقلی و میرزا عبدالله (صاحب ردیف های آوازی معروف) از پسران او بودند که سنت او را زنده نگه داشته و به شاگردان خود منتقل کردند. استاد علی اکبر شهنازی و استاد احمد عبادی که از اساتید برجسته و سرشناس تار و سه تار می باشند ، از نوادگان آقا علی اکبر خان فراهانی می باشند.
سرانجام وی پس از سالها تلاش در زمینه هنر موسیقی ایرانی در سال 1274 قمری به دیار حق شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد.