تغییر زبان جستجو
A woman with brown hair and a fur stole.

عَهدیه بدیعی در سال   1328 به دنیا آمد.

او از سن پنج سالگی در گردهمآیی هایِ خانوادگی می‌خواند. سر انجام با تشویق، راهنمایی و پشتکار مادرش در سن ۸ سالگی به رادیو ایران و برنامهٔ کودک راه پیدا کرد. در آن زمان خوانندگان برنامهٔ کودک آهنگ‌های خوانندگان بزرگتر را می‌خواندند ولی اشعار آن‌ها عوض شده و مناسب با حال و هوای بچه‌ها سروده می‌شد.

عهدیه در حدود ۲۰۰ ترانه برای بچه‌ها خواند. ارکستر برنامهٔ کودک که او را همراهی می‌کرد، از بهترین و هنرمندترین افراد تشکیل شده بود که بطور رایگان و صرفاً به خاطر عشق به این برنامه همکاری می‌کردند. از جمله سورِن، آهنگساز و هنرمند معروف ایران، که چند ساز مختلف را به خوبی می‌نواخت او میتوانست سازهای ویلن، بانجو ماندولین، پیانو و آکوردئون را بنوازد.

دیگر هنرمندان عبارت بودند از : واروژان که معمولاً کنترباس می‌نواخت و در موسیقی پاپ نظیر نداشت. منوچهر بیگلری که به سلطان ترُمپت معروف بود. آندرانیک با پیانوی خود محشر می‌کرد و نیکُل الوندی که سلطان جاز به‌شمار می آمد. دختران نیکُل یعنی آلیس و بلّا هم از خوانندگان خوب برنامهٔ کودک بودند و همچنین سیما بینا که قدیمی تر از عهدیه بود.

 

مادر عهدیه نه تنها همیشه همراه و راهنمای او بود بلکه اشعار ترانه‌های عهدیه را برای برنامهٔ کودک می‌سرود. رئیس برنامهٔ کودک در آن زمان داوود پیرنیا بود که برنامه‌های کلاسیک گل‌ها نیز به ابتکار و سرپرستی ایشان تهیه می‌شد.

 

داوود پیرنیا از همان موقع به عهدیه می‌گفت که وقتی بزرگتر شد در برنامه‌های گل‌ها خواهد خواند و همین‌طور هم شد یعنی اوّلین برنامهٔ گل‌ها (شاخه گل شمارهٔ ۳۲۸) را در سنّ ۱۴ سالگی اجرا کرد. از همان سنّ ۱۳ – ۱۴ سالگی در برنامهٔ دیگری هم به نام جوانان شروع به خواندن کرد و تقریباً ۳۰ ترانه برای این برنامه خواند.

 

عهدیه همزمان با کارهای هنری، تحصیلات خود را نیز دنبال می‌کرد. در دورهٔ دانشگاه، در رشتهٔ حسابداری با درجهٔ لیسانس فارغ‌التحصیل شد. در ضمن در کلاسهای خصوصی موسیقی به فراگیری سُلفژ (نُت خوانی) موفّق شد. معلّم سُلفژِ او علی رهبری بود. دانستن نُت و نوشتن و خواندن آن در کار هنری برای او کمک مؤثّری بود.

 

از کارهای چشم گیر او همکاری با سینمای ایران بود که از سنین نوجوانی صدایش با چهره‌های درخشان در فیلم‌های فارسی، از جمله: فروزان، پوری بنایی، آذر شیوا، کتایون، فرانک میرقهّاری، فریبا خاتمی، جمیله، مرجان، شهناز تهرانی، شورانگیز طباطبایی و… همراه می‌شد.

 

عهدیه نوزده ساله بود که به عنوان یکی از بهترین خواننده‌های رادیو ایران، در فستیوال بین‌المللی شیراز، به نام جشن هنر شیراز، شرکت کرد. این فستیوال را فرح پهلوی، شهبانوی ایران برگزار کرده بود که بعضی از هنرمندان نامی دنیا از جمله یهودی منوهین نیز در آن شرکت داشتند. از طرف برنامهٔ گل‌های رادیو ایران عهدیه و آقای عبدالوهّاب شهیدی انتخاب شدند که در این فستیوال برنامه‌هایی اجرا کنند. برنامه‌های ایرانی در حافظیه و سعدیه که برای این فستیوال مجهّز و آماده شده بودند اجرا می‌شدند.

 

 

بعد از اتمام تحصیلات دانشگاهی به مدّت ۲ سال در سپاه دانش دختران با درجهٔ افسری مجبور به خدمت شد. البتّه نه تحصیلات دانشگاهی و نه دورهٔ سپاه دانش هیچ‌کدام مانع فعّالیتهای هنری اش نشدند و او در همان سال‌ها نیز به شدّت مشغول بود.

او سه سال پیش از انقلاب، در سن ۲۶ سالگی، از ایران خارج شد و به اسپانیا مهاجرت کرد و در آنجا با یک مرد ایرانی ازدواج کرد و صاحب چهار فرزند شد.

 

عهدیه کارنامه ای بسیار پر بار دارد ، برنامه‌های گل‌ها که بسیار کار پر زحمت و سنگینی بود، ترانه‌های مختلف رادیویی و بیشتر از همه ترانه‌های فیلم‌های فارسی که از حدّ حساب خارج بود، جمعاً ۵۵ ترانه برای گل‌ها و شاید حدود ۳۰۰ ترانه برای دیگر برنامه‌های رادیویی و بیش از ۷۰۰ ترانه برای فیلم‌های فارسی خوانده است، ولی در تمام دوران فعّالیت های هنری هیچ گاه در مجالس خصوصی و کاباره‌ها برنامه اجرا نکرد.

 

اکثر آهنگسازان و”شعرای معروف رادیو تلویزیون ایران برای عهدیه آهنگ ساخته‌اند. از آهنگسازان، جواد معروفی، مهدی خالدی، همایون خرّم، انوشیروان روحانی، عطاءالله خرّم، حسن یوسف زمانی، حسین واثقی، جواد لشگری، منوچهر لشگری، حسین صمدی، اکبر مُحسنی، امیر پازوکی، فرهاد فخرالدّینی، عماد رام، گودرزی و از شعرا: رهی مُعیّری، سیمین بهبهانی، بیژن ترّقی، هما میر افشار، معینی کرمانشاهی، ابوالقاسم حالت، تورج نگهبان، نیر سینا، شمسا، شیرازی از جملهٔ آن‌ها هستند.

 

کنسرت هایی از طرف رادیو ایران در کشورهای مختلف برگزار می‌شد که عهدیه بارها در آن‌ها شرکت داشت. مخصوصاً در ممالکی که تعداد زیادی از دانشجویان ایرانی مقیم بودند مثل آمریکا ، اروپا، بیروت، افغانستان و …

 

جالب است بدانید که مردم افغانستان همه عهدیه را از طریق فیلم‌های فارسی می‌شناختند و ترانه‌های او را دوست داشتند.

 

از ترانه‌های ماندگار و خاطره انگیز عهدیه بدیعی میتوان به : عاشق شدم من، فرشته‌ها، همچون گذشته‌ها، خاطرخواه، اوستا کریم، عشقی که زندگیمه، بیا بیا، نور خدا، کیمیای محبت، ایران، امروز و فردا، شهزاده و کولی اشاره کرد.