شاعر و اولین زن ترانه‌ سرای ایرانی. در خانواده ای که همه از اهالی ادبیات و موسیقی بوده‌ اند به دنیا آمد. پدرش نوازنده‌ی تار و موسیقی‌ شناس و مادرش هم با نواختن تار و ارگ آشنا بود. منیر از دو سالگی، به سبب جدایی پدر و مادرش، ‌تحت مراقبت و تربیت عمه‌اش قرار گرفت. او پس از طى تحصیلات ابتدایى و دبیرستان، به دانشگاه تهران رفت و در رشته‌ی ادبیات به تحصیل پرداخت و موفق به اخذ دکتراى ادبیات فارسی از آن دانشگاه شد. سپس به قصد جراحی استخوانِ پا در پاریس، ابتدا عازم ایتالیا شد و در دانشگاه رم، موفق به دریافت دیپلم دکترای زبان و ادبیات ایتالیایی گردید.

او از دوازده سالگی در خانه‌ی عمه‌ ا‌ش تحت آموزش علی تجویدی قرار گرفت. نخستین ترانه‌ اش را در چهارده سالگی بر روی اولین آهنگ تجویدی نوشت و این ترانه با نام شهرزاد توسط گروه موسیقی تجویدی و با همراهی آواز حسین قوامی (فاخته‌ای) در رادیو اجرا شد. سپس ترانه‌ های دیگری برایآهنگ های تجویدی نوشت‌ که بهرام سیر، امین الله رشیدی و رومی خواندند. او در دوره‌ی تحصیلات دانشگاهی، ترانه‌ های متفاوتی برای آهنگ‌ های تجویدی نوشت که در برنامه های «گل‌ها» توسط خوانندگان برجسته‌ ای چون بنان و مرضیه اجرا شده‌ اند. طه پس از انقلاب اسلامی به کانادا مهاجرت کرد و در آنجا برای آهنگ‌سازان لس‌ آنجلسی هم ترانه نوشت.

فعالیت های اجرایی و آموزشی:

تاسیس بخش زبان و ادبیات ایتالیایی دانشگاه تهران و تدریس این رشته؛ سرپرستی دپارتمان زبان های خارجی دانشگاه تهران؛ مدیریت دپارتمان زبانهای خارجی دانشگاه تهران؛ تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه بریتیش کلمبیا، ونکوور و …..