مسعود حسنخانى در شهریور ماه سال 1317 در تهران متولد شد و یازده ساله بود که عشق و علاقه‏ اى شدید به موسیقى در خود احساس کرد و چون از صدایى خوش برخوردار بود روزها در منزل براى خود مى‏ خواند، اهل خانواده که علاقه‏ ى وى را به موسیقى و آواز در او مى‏بینند تصمیم مى‏گیرند که وى را به کلاس موسیقى جهت یاد گرفتن بفرستند لذا روزى توسط برادرش به کلاس موسیقى راه پیدا مى‏ کند و در آن کلاس ثبت نام مى‏ کند، اما نه براى آواز بلکه جهت فراگیرى ویولن.

وى 12 ساله بود که ویولن را به دست مى‏گیرد و پس از سه سال دوره مقدماتى ویولن را که شامل نواختن کتابهاى هنرستان موسیقى ملى بود زیرنظر آقایان محلوجى و تاجبخش مى‏گذراند و براى گذراندن دوره‏ هاى بالاتر و استفاده از مکتب استادان دیگر به کلاس على تجویدى مى‏رود و مدت چهار سال از مکتب این استاد دلسوز و بزرگ بهره‏ ها مى‏گیرد، کمک هاى بى‏ دریغ و راهنمایى‏ هاى بى‏ شائبه تجویدى موجب پیشرفت هرچه بیشتر وى در امر آموختن ویولن مى‏شود و حسنخانى با احترام فراوان از این استاد یاد مى‏کند.

او در کلاس تجویدى علاوه بر فراگیرى و نواختن ردیف هاى شادروان صبا، قسمتى از ردیف هاى تجویدى را نواخته و بنا به توصیه ‏ى ایشان براى قدرت آرشه‏ کشى و استحکام انگشتان مدتى نیز از اتودها و گام های موسیقى غربى استفاده مى‏ کند و از فراگیرى علمى موسیقى هم غفلت نمى‏ ورزد.

حسنخانى در سال 1336 به عنوان معلم موسیقى در کلاس آقایان لشگرى و امیر ناصر افتتاح مشغول تدریس مى‏ شود و در همین زمان افتخار همکارى با ارکستر بزرگ پنجاه نفرى استاد صبا که رهبرى آن با حسین دهلوى بود را پیدا مى‏ کند و پس از چندى براى بالا بردن اطلاعات موسیقى خود در کلاس تکمیلى ویولن هنرآموزان موسیقى که از طرف اداره ‏ى هنرهاى زیباى کشور تشکیل شده بود شرکت مى‏ کند و مدتى نیز از مکتب استاد صبا در رشته ویولن و فروتن‏ راد در قسمت تئورى موسیقى استفاده مى‏ نماید.

وى در سال 1337 براى همکارى به رادیو دعوت مى‏ شود و رسماً به عنوان نوازنده در ارکستر گلها و ارکستر شماره 2 شرکت مى‏ نماید و پس از ادغام رادیو و تلویزیون همکاری اش توأم با این دو سازمان آغاز و مدت بیست سال ادامه مى‏ یابد. حسنخانى چون به رشته تکنوازى ویولن بسیار علاقه مند بوده است، بیشتر کار خود را صرف تمرین در این رشته نموده و به همین جهت بعد از چند سلیست بزرگ رادیو مى‏شود به وى امیدوار بود زیرا علاوه بر پنجه‏ ى گرم و شیرینى که دارد از قدرت آرشه‏ کشى خوبى نیز برخوردار مى‏ باشد و تکنوازى وى شور و حالى دارد که انسان را هنگام گوش دادن به آن، از دنیاى مادیات و خاکى بیرون و بیخود مى‏سازد.

حسنخانى ، به واسطه‏ ى مشغله‏ ى فراوان در کارهاى هنرى، کمتر فرصت یافت تا بتواند ذوق و علاقه ‏ى خود را در رشته آهنگسازى مورد آزمایش قرار دهد و به همین سبب کمتر آهنگ ساخت ولى چون همیشه در صدد فراگیرى بود و همیشه خود را نیازمند آموختن مسائل تازه در علم موسیقى مى‏دید، در کلاس آهنگسازان رادیو که زیر نظر روح‏ اللَّه خالقى و ضیاء مختارى اداره مى‏شد شرکت مى‏ کند و پس از چندى شروع به آهنگسازى مى‏ کند و حدود بیست آهنگ مى‏ سازد که اکثر آن ها ضبط و پخش مى‏ گردد و قطعه‏ ى زیبایى در دستگاه «سه‏ گاه» چهار مضراب مى‏ سازد که به وسیله‏ ى خودش اجرا و نواخته مى‏ شود که مورد توجه قرار مى‏ گیرد و قطعه ‏اى است زیبا و در خور توجه، مسعود حسنخانى، علاوه بر ساز تخصصى‏ اش ویولن، با سازهاى دیگرى مثل: «سه ‏تار» و «کمانچه» نیز آشنایى کامل دارد و یکى از کارهاى خوب و برجسته‏ ى وى همکارى در ارکستر گروه مفتاح بود که کار این ارکستر ضبط آهنگ هاى اصیل و سنتى ایران بود و وى پس از چند سال همکارى با این ارکستر بنا به پیشنهاد آقایان مهدى مفتاح و مهندس همایون خرم رهبرى این ارکستر را عهده ‏دار مى‏ گردد. حسنخانى مى‏گوید: «پس از مدت 38 سال آشنایى با موسیقى ایران، حتى هنوز خود را قطره‏ اى از اقیانوس بیکران و بى‏ انتهاى این هنر نمى‏دانم و اگر پیشرفتى داشته‏ ام آن را مدیون بزرگان و پیش‏کسوتان این هنر ظریف و احساسى مى‏ دانم و به همه‏ ى آنان ارج مى‏گذارم و مشتاقانه همواره کوشش مى‏کنم تا از مکتبشان استفاده ببرم.

از آلبوم‌هایی که مسعود حسنخانی به عنوان نوازنده‌ی ویولن در تولیدشان شرکت داشته به چرا عاشق نباشم (به خوانندگی اکبر گلپایگانی) و عطر گیسو (به خوانندگی امین‌الله رشیدی) می‌توان اشاره کرد.