ناصر زر آبادی در سال 1299 خورشیدی در سنگلج تهران دیده به جهان گشود و از کلاس چهارم دبستان از پدرش خواهش کرد که جهت فراگیری موسیقی نامش را در مدرسه موزیک ارتش بنویسد. پدر نیز با توجه به علاقه شدید فرزند به این هنر ، در مقابل اصرار و پافشاری او مقاومت نکرد و در سال ۱۳۱۱ او را را به مدرسۀ موزیک نظام فرستاد.
زرآبادی در این مدرسه فعالیتش را ابتدا با نواختن ترمپت آغاز کرد و سپس مدت دو سال نزد حسین خان هنگ آفرین و چهار سال تحت نظر سرهنگ محمود ایروانی نواختن ویولن و ترومپت را آموخت. ذوق و استعداد وی در فرا گیری و نواختن گوشه های موسیقی ایرانی به حدی بود که همواره مورد تشویق استادان خود قرار می گرفت.
چندی بعد به منظور بهره گیری از سبک و مکتب نوازندگان گوناگون نزد ‘ میسو هایک ‘ رفت و از محضر وی بهره ها برد به طوری که هر چه معلمش می نواخت وی نیز پس از او همان را اجرا می کرد تا جایی که هایک وی را ‘ دزد موسیقی’ لقب داده بود.
زرآبادی از سال ۱۳۲۳همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و روزهای دوشنبه ساعت ۱۳ و ۴۵ دقیقه با دوچرخه به مرکز رادیو می رفت و به مدت یک ربع به صورت زنده با ویولن تکنوازی می کرد.
پس از این مرحله ، وی همکاریش را با قمرالملوک وزیری آغاز کرد و یک سال روزهای جمعه به همراه اسماعیل کمالی و مهدی غیاثی به ترتیب نوازندگان تار و تنبک در رادیو با این بانوی هنرمند برنامه اجرا می کرد.
ناصر زرآبادی استاد مسلم موسیقی ایرانی ، بعد از آن پیشنهاد همکاری با انجمن موسیقی ملی را پذیرفت و از سال ۱۳۲۴ به مدت سه سال به همراه عباس شاپوری ، مهدی تاکستانی ، قاسم جلالیان ، مصطفی و مرتضی گرگین زاده در این انجمن به فعالیت پرداخت.
در سال ۱۳۲۹درکوچه مهران واقع در خیابان لاله زار تهران کلاس موسیقی تاسیس کرد و سال ها به آموزش هنرجویان پرداخت. آموزشش تنها به ویولن خلاصه نمی شد و آواز نیر تدریس می کرد که رضا زهرایی و سعادتمند قمی از بهترین هنرجویان آوازش بودند.
پس از ۱۴ سال به دلیل نقل مکان و دوری خانه جدید از مرکز شهر و نیز فعالیت گسترده اش در رادیو ، دیگر از تدریس بازماند و تنها شمار کمی از هنرجویانش را در منزل آموزش می داد.
او همچنین پس از آن به مدت ۱۵ سال با بانو عصمت باقرپور همکاری کرد و در این مدت نیز چند ترانه برای وی ساخت، زرآبادی ضمن همکاری با این خواننده ، سرپرستی ارکستر (شماره ی دو)، ارکستر (شماره سه) و ارکستر (شما و رادیو) را برعهده گرفت و مدت های مدید با اعضای این ارکسترها همکاری می کرد.
زرآبادی در کنار فعالیت های گسترده ، کنسرت های بسیاری برای کمک به امور خیریه و پیشبرد اهداف فرهنگی هنری برگزار کرد.
وی چندین بار به منظور برگزاری کنسرت به همراه سایر هنرمندان به کشورهای همسایه و همچنین آلمان و هلند سفر کرد.
بسیاری از هنرمندان موسیقی کشور مرحوم زرآبادی را با ابتکار نواختن ساز به وسیله لیوان و آب می شناسند . او چندین لیوان با اندازه های مختلف آب در کنار هم می چید و با ضربه زدن به آنها به وسیله دو چوب کوچک ، قطعات گوناگونی را می نواخت.
این استاد متبحر موسیقی با کم و زیاد کردن آب درون لیوان ها ، آنها را کوک و از دو تکه چوب به اندازه لوله خودکار به عنوان مضراب استفاده می کرد و اینگونه همه گوشه ها و ردیف های موسیقی ایرانی را به زیبایی می نواخت.
با مروری به تاریخ یک قرن اخیر موسیقی ، همواره به نام ناصر زرآبادی به عنوان آهنگساز ، رهبر ارکستر ، نوازنده و مدرس ویولن برمی خوریم . این هنرمند فقید با آفرینش آثار ارزنده و همکاری تنگاتنگ با سایر موسیقیدانان جایگاه ویژه ای را در هنر ایران زمین به خود اختصاص داد.
اگر چه ناصر زرآبادی ماه مرداد سال ۹۷ را به چشم ندید و در آخرین دقایق ماه تیر سال 1397 چشم از جهان فرو بست ، ولی یاد و خاطره و آثار بی همتایش همواره زنده خواهد ماند.
© کلیه حقوق این وب‌سایت محفوظ و متعلق به Sorud است.
آیا قبلا ثبت نام کرده اید ؟?
آیا هنوز ثبت نام نکرده اید ؟?
